DAG 1 Stadsdriehoek, markthal, Bibliotheek
Aantal ontmoetingen: 7
Aantal uur: 4
Ervaring: veel reacties, zowel npo2 filmploeg, als jonge jonge op skateboard. Veel vragen naar waarom ik dit doe. en waar ze verder dit proces kunnen volgen.
Ontdekkingen: Ik ben vandaag met stoel op de rug naar hier gekomen. naast het putje op precies tussen de markthal, bibliotheek en station blaak. Rotterdam zou hier ooit ontstaan zijn.Ik vraag me af of ik de komende periode de 47 dagen die nog gaan komen ook iets kan laten ontstaan dat een ander soort beweging opgang brengt. De stoel helpt om in het midden van het plein te kunnen zitten. Het levert direct aandacht op. Niemand neemt een stoel mee naar het centrum van Rotterdam. Zeker niet als er niets te doen is. Dit is duidelijke een plek waar ment niet snel opkijkt van iets. IN het centrum van een stad zal het altijd wel kunst zijn of er hangt een zweem van het zal wel ergens voor nodig zijn dat die man daar zit. Af en toe komt er iemand naar mij toe om te vragen waarom ik daar zit. Dit is de eerste dag dus ik neem mij voor om vooral eerst te observeren. Een brief te schrijven een tekening te maken en een goed moment af te wachten. In deze vrij recente lockdown is het ook nog onduidelijk wat er wel en niet mag. De gemeente is nog bezig met mijn aanvraag voor perfromances in de openbare ruimte. Om precies te zijn wordt er nu in een commissie vergadering beslist wat ze met mijn vraag gaan doen. Zeer Waarschijnijk heb ik straks de uitslag. Ik zal mij nu nog rustig houden want 2 jaar geleden bleek dat Rotterdam een van de best bewaakte steden is betreft camera's op straat en performances vallen op en worden direct gekenmerkt al abnormaal. Begrijpelijk. Het zitten op een stoel van huis meegenomen voelt bijna als een performances op zich. Na een uur stel ik alles op om te beginnen. Ik spreek met een koppel dat met pensioen is met een afstand van 10 meter tussen ons over deze bevreemdende tijd. Ze vertellen over hun wereldreizen en waar ze voor werk al moesten gaan wonen. En dat Rotterdam hun best bevalt ivm New York, Nigeria, Kaapstad, Rome, etc. Achteraf komt er een jonge naar me toe met zijn skateboard om te zeggen dat hij het zo gaaf vind dat er eens iets anders gebeurd in op een plein. En vader eens wil komen kijken.
DAG 6 Matheneserplein
Aantal ontmoetingen: 2 tieners, 60 jarige buurt bewoner, kunstenaar, kokin van verslavingszorg
Aantal uur: 13u-17u
Ervaring: Een plein waar mensen graag even komen rusten. Een levendig plein hoewel in deze corona tijd mensen die op de verhoging bij het groen mogen gaan zitten. twee jongens van een jaar of 10 13 spraken me als eerste aan om te vragen wat ik deed. Ze vertelde over dat ze 2 dagen in de week naar school moesten maar het zonder school toch het leukst vonden. Een kunstenaar die al 40 jaar in west woont en alle periodes heeft mee gemaakt en dat hij met een vriend/buurman van spangen de buurt heeft gemaakt waar nu het meeste kunst is. Een 60 jarige man met Marrokkaanse roots is een ras echte rotterdammer, hij heeft alleen niet lang kunnen werken door rug klachten en chronische pijnen, maar daar heb ik het langs mee gepraat, Hij gaf veel inspiratie voor woorden , maar las nooit, geen gedichten schilderen, zou het liefste werken, maar zijn lichaam laat het niet toe. Hij wilde ook geen koffie omdat hij aan het vasten is.
Het schilderen gaat goed maar de wind is zo hard dat ik alles moet oprollen. Uiteindelijk als ik de performance wil beginnen, helpt een oudere dame mij. Ze is van Duitste afkomst en woont ook al 40 jaar in Rotterdam. Door een mislukt huwelijk met haar Pakistaanse man beland ze in rotterdam en sindiens woont ze hier alleen, maar vind het niet erg, ze maakt zich zorgen over de eenzaamheid van de mensen, en ze wilt een hond want haar katten zijn overleden. Ze kookt voor drugsverslaafden in een opvang centrum. Ze heeft zelf misschien ook een verleden er in, maar ze maakt zich vooral nu druk over de vele schietpartijen die zijn geweest, het afgelopen jaar. dat was vroeger niet zo.
Ontdekkingen: Ik ontdekt dat de wind, mij misschien dwingt om thuis meer materiaal voor te bereiden. Na gisteren dat ik zo nodig moest plassen, en nergens binnen mocht, zie ik nu hoe, praktische voorbereiding belangrijk is. Performen met de wind is erg lastig. Ook een stoel of schrijf/schilderbord zou handig zijn. veel duiven poep. Als iemand me aanspreekt kost dat veel voorbereidingen tijd maar krijg ik ook veel input terug. Ik moet klein geld meenemen, ontsmettingsmiddel, paraplu had ik bij maar het was mooi weer, water en gewichtjes. Ook is het goed als ik al een tekst of kostuum bij heb zoals vorige week. Dat mensen me zien werken is ook altijd een goede factor. Dit plein is erg levendig, een doorgangsplein dus mensen maken minder contact. De moskee is gesloten dus misschien nog minder.